We kennen bijna allemaal wel de optische illusie van de jonge vrouw en de oude heks. Of het jurkje dat wit-goud is. Of was het nou blauw-zwart?
Ook al weten we dat het online breinkrakers zijn. Zelfs dan voelen we nog de behoefte om te verdedigen waarom het een wit-gouden jurkje is. Of waarom mensen die ‘Yanny’ horen duidelijk iets aan hun gehoor markeren. Het is immers ‘Laurel’.
Als je er over nadenkt steken we een hele hoop tijd in het verdedigen van onze mening, maar vooral in het bewijzen van iemand anders ‘ongelijk’. Het voelt immers goed om gelijk te hebben. Je laat zien dat je goed geïnformeerd bent en kennis hebt van zaken.
Maar is dat ook zo? En wat kost het je om gelijk te hebben?
Ga eens voor jezelf na hoe jij het vindt als iemand je continue verbetert. Je corrigeert op je taalgebruik of alles wat je zegt ter discussie stelt. Grote kans dat je dit niet leuk vindt en dat je de persoon die dit doet steeds minder sympathiek begint te vinden.
De andere vraag is veel interessanter, want heb je überhaupt wel gelijk?
Als het aankomt op feitjes dan is dat eenvoudig op te zoeken. Op welke dag is prinses Amalia jarig? Wat is de hoofdstad van Tanzania? Allemaal dingen die Google je haarfijn kan vertellen. Dat is ook precies de reden dat er bijna nooit gediscussieerd wordt over feiten. Het Grote Gelijk is pas te halen als meningen verdeelt liggen.
De ouders die ik begeleid discussiëren niet over wat de verjaardag is van hun oudste kind of op welke datum ze zijn getrouwd. Ze hebben woorden over waar het scheef begon te lopen. Waar ze uit verbinding raakten. Waarom hun pijn niet werd erkend. Waarom bepaalde behoeften niet werden vervuld. Waarom ze geen erkenning kregen.
Ik las ooit de quote van Jeroen Stek ‘In leven en liefde is er geen waarheid.’ En hoe meer mensen ik spreek, hoe meer ik hier in geloof.
De enige waarheid is dat je anders bent dan je (ex-)partner. Alles wat je zegt, doet en ervaart komt voort uit jouw referentiekader. Is gevoed door jouw ervaringen. Hoe mooi zou het zijn als we deze verschillen konden accepteren en omarmen. Niet alleen erkennen dat iemand anders is, maar iemand ook anders laten zijn.
Mijn vraag is vaak ‘kies je voor gelijk of geluk’? Want wanneer je voor het laatste gaat dan betekent dit dat je soms je eigen waarheid even moet parkeren. Dat je bereidt moet zijn om te onderzoeken hoe iets voor de ander is.
Voor gescheiden ouders ligt dit geluk niet meer bij de liefdesrelatie die opbloeit, maar in een succesvolle ouderrelatie in het belang van hun kind.
Toen de foto bij deze blog werd gemaakt liep er een jongetje voorbij die aan iedereen vertelde dat hij een leeuw had gezien. Natuurlijk is het makkelijk om hem te vertellen dat het een hond is en geen leeuw. Maar is het zo erg om hem gelijk te geven? Zijn wereld wordt er in ieder geval een stukje mooier door.
Hij heeft vandaag een leeuw gezien.
