De Tremanormen dateren uit 1979 toen het rapport Alimentatienormen voor het eerst werd gepubliceerd. Het is een methode die de rechtbanken gebruiken om alimentaties te berekenen.

Voor de rechtspraak is het van belang dat het je onder gelijke omstandigheden ook dezelfde uitkomst zal krijgen, of je nu in Limburg of Groningen of Amsterdam gaat scheiden. Om dit te kunnen realiseren is er een hulp gezocht bij het NIBUD. Zij hebben jarenlang onderzoek gedaan naar wat kinderen, per leeftijd, kosten en hoe dit dan in verhouding staat tot de inkomens van de ouders. Daar zijn tabellen uit voortgekomen. In deze tabellen zie je wat de behoefte is van de kinderen gebaseerd op de situatie tijdens het huwelijk.

Voor partneralimentatie wordt er aansluiting gezocht bij de levensstandaard tijdens het huwelijk. Het zou ook kunnen dat beide partners in hun eigen levensonderhoud kunnen voorzien. Partneralimentatie is dan niet nodig. Al deze informatie is verwerkt in de Trema norm.

Het volgende onderdeel is de draagkracht. Heeft de partner die alimentatie moet betalen voldoende draagkracht? Oftewel; blijft er na aftrek van woonlasten en andere vaste kosten nog voldoende geld over om alimentatie van te betalen?

De hoogte van de alimentatie komt tot stand aan de hand van deze twee maatstaven. Kinderalimentatie is verplicht, hier kan niet van worden afgezien. Daarom krijgt het altijd ook voorrang op partneralimentatie.