Kinderalimentatie is de onderhoudsbijdrage die ouders betalen voor de kinderen. Dit geldt zowel voor gehuwde, geregistreerde als samenwonende ouders die uit elkaar gaan.

Op het moment dat een rechter een uitspraak moet doen over de hoogte van de kinderalimentatie mag het natuurlijk niet zo zijn dat je een andere uitspraak krijgt in Limburg en Groningen. In het verleden was dat wel zo, maar dit werd als onwenselijk gezien. Er is daarom één systeem ontwikkeld zodat alle rechters op dezelfde manier werken. Dit systeem heet de Trema norm.

Allereerst wordt er bepaald wat de behoefte is van de kinderen. Wat hebben de kinderen nou nodig in de maand? Hiervoor wordt er gekeken naar speciale tabellen. Hierin speelt de leeftijd van de kinderen een belangrijke rol, het aantal kinderen, maar ook de inkomens van de ouders.

Vervolgens wordt er gekeken wie welk bedrag gaat betalen. Dit is afhankelijk van de draagkracht. Welke financiële ruimte is er? Maar ook hoe ziet de zorgverdeling er uit? Beide ouders betalen mee aan de kosten voor de kinderen. Er vindt echter maar één bankoverschrijving plaats. De ouder die de alimentatie ontvangt betaalt vanuit het eigen inkomen ook mee aan de kosten voor de kinderen.

De wet regelt dat ouders een verplichting hebben om te voorzien in het levensonderhoud van hun kind tot het kind financieel zelfstandig is of 21 jaar wordt. Vanaf de 18e verjaardag mag de kinderalimentatie rechtstreeks aan het kind betaald worden. Het heet dan een bijdrage in het levensonderhoud van een jong-meerderjarige.

Het komt wel eens voor dat ouders niet meer goed uitkomen met hun financiën vanaf het moment dat de alimentatie rechtstreeks aan het kind wordt betaald. Vaak wordt er over het hoofd gezien dat er voorheen een gedeelte van de ontvangen alimentatie opging aan de boodschappen en een klein stukje woonlasten. Dit ‘mis’ je als je kind de alimentatie zelf ontvangt. Mocht dit voor financiële problemen zorgen dan zou je een kleine bijdrage in de vorm van kostgeld kunnen vragen.

Van de kinderalimentatie worden de ‘basiskosten’ van de kinderen voldaan. Te denken valt aan eten en drinken, kleding, hobby en sport, abonnementen, schoolgeld. Evenals zakgeld, een schoolreisje en cadeautjes voor vriendjes of familieleden. Maar er is ook rekening gehouden met een stukje ‘woonlasten’. Dit staat expres tussen aanhalingstekens omdat de huur of hypotheek niet van de kinderalimentatie betaald hoeft te worden. Maar daar staat tegenover dat de wasmachine en vaatwasser veel vaker aan staan als je kinderen hebt. Er wordt meer verbruikt aan water en elektriciteit en alles slijt een stukje sneller. Hier is rekening mee gehouden in de kinderalimentatie.

Er zijn diverse kosten waar aanvullende afspraken over gemaakt moeten worden. In essentie zijn het de kosten die niet standaard zijn. Maar je kan natuurlijk discussiëren wat standaard is. Je zou kunnen denken aan het houden van een paard wat toch al snel honderden euro’s per maand extra kost. Sporten op hoog niveau of studeren aan een particuliere school. Ook bijzondere medische kosten (die niet onder de zorgverzekering vallen) vallen niet onder de standaard kinderalimentatie.

Ieder jaar rond oktober/november worden de percentages gepubliceerd waarmee de alimentatie verhoogd mag worden. Je kan hier meer over lezen in het artikel over indexatie.