Partneralimentatie vloeit voort uit de wet. Ex-echtgenoten, we hebben het dan over een verbroken huwelijk of geregistreerd partnerschap, zijn wettelijk verplicht om elkaar ook na de scheiding te onderhouden.

Art. 1:157 lid 1 BW
De rechter kan bij de echtscheidingsbeschikking of bij latere uitspraak aan de echtgenoot die niet voldoende inkomsten tot zijn levensonderhoud heeft, noch zich in redelijkheid kan verwerven, op diens verzoek ten laste van de andere echtgenoot een uitkering tot levensonderhoud toekennen.

Als je het artikel leest dan betekent dit dus dat de minstverdienende partner in aanmerking zou kunnen komen.

De hoogte van de partneralimentatie is afhankelijk van de inkomsten en uitgaven van beide partijen. Enerzijds moet de ex-partner die de partneralimentatie zou moeten betalen hier ook wel de draagkracht voor hebben. Daarnaast moet er ook een behoefte zijn. Als beide partijen een gelijk inkomen hebben zou het zo maar kunnen dat zij zelf in hun levensonderhoud voorzien. Er is dan geen aanvulling in de vorm van alimentatie nodig.

Het is mogelijk om samen in overleg een bedrag af te spreken voor de partneralimentatie. Hiervoor kan ook de hulp ingeroepen worden van een mediator, scheidingsspecialist of advocaat. Kom je er dan nog niet aan uit? Dan kan de rechter een uitspraak doen.

Uiteraard kijkt de rechter naar de stukken en cijfers die worden overlegd. Maar er wordt ook gekeken naar wat redelijk is. Is er bijvoorbeeld mogelijkheid om (meer) te gaan werken?

Dit is afhankelijk van de situatie. Allereerst zou je dit zelf kunnen bepalen, net als de hoogte van de partneralimentatie. Eventueel met behulp van een alimentatieberekening. Als je op goede voet met elkaar bent en beide achter jullie keuze staat kan je dit dus zelf bepalen.

Kom je er samen niet aan uit? Dan kan je de wet er naast houden. Nu is er per 1 januari 2020 nieuwe wetgeving gekomen over partneralimentatie. Dus het is belangrijk om hier een onderscheid in te maken.

Tot deze datum gold er een maximale periode van twaalf jaar voor partneralimentatie. Zowel voor partneralimentatie die is vastgesteld door de rechter, als die in overleg is bepaald. Indien het huwelijk korter dan vijf jaar heeft geduurd en er geen kinderen zijn geboren binnen het huwelijk, dan is de duur maximaal gelijk aan de duur van het huwelijk.

Met de nieuwe wetgeving is de alimentatietermijn gelijk aan de helft van de duur van het huwelijk, met een maximale duur van 5 jaar. Maar er zijn een drietal uitzonderingen:

– Zijn er kinderen jonger dan 12 jaar binnen het huwelijk geboren? Dan eindigt de partneralimentatie niet eerder dan tot het jongste kind 12 jaar is geworden.

– Heeft het huwelijk langer dan 15 jaar geduurd? Én bereikt de alimentatieontvanger binnen 10 jaar de AOW gerechtigde leeftijd? Dan loopt de termijn door tot de AOW leeftijd.

– Heeft het huwelijk langer dan 15 jaar geduurd? Én is de alimentatieontvanger boven de 50 jaar? Dan is de termijn 10 jaar.

Kom je er niet aan uit met al die uitzonderingen? Loop dan deze beslisboom door en je komt vanzelf bij de wettelijke termijn. Let wel, dit gaat dus om de wettelijke termijn. Je kan hier dus in overleg van afwijken.

Op het moment dat de afgesproken termijn afloopt dan eindigt de partneralimentatie. Gaat de alimentatieontvanger opnieuw trouwen of samenwonen? Dan vervalt de partneralimentatie eveneens.

Het achterliggende idee is dat op het moment dat jij met iemand samenwoont je vaste lasten deelt. Hierdoor hou je dus meer over per maand. Daarnaast is er ook een nieuwe serieuze partner in je leven.

De vraag kan natuurlijk ontstaan wanneer er sprake is van samenwonen. Is dat bij een inschrijving bij de gemeente? Of bij een X aantal dagen in de week? En wat als de relatie na korte tijd toch stukloopt? Het is verstandig om hier op voorhand duidelijke afspraken over te maken.

Het is mogelijk om in zijn geheel van partneralimentatie af te zien (dit in tegenstelling tot kinderalimentatie). Belangrijk om op te merken is dat dit  gevolgen zou kunnen hebben op het moment dat de alimentatiegerechtigde een bijstandsuitkering aanvraagt. De Sociale Dienst kijkt of er inkomen is. Als je wel recht hebt op alimentatie maar hier zelf vanaf hebt gezien, dan zien ze dit als een vorm van mogelijk inkomen. De Sociale Dienst kan je dan korten op de bijstand, of ze verhalen zelf de bijstand bij je ex-partner