Het zal je niet verbazen dat ik veel ouders spreek die gaan scheiden. Wat ik vaak hoor is dat ze zich verbazen over hoe lastig het is om samen ouders te zijn als je niet bij elkaar bent. Ze hebben regelmatig discussies en er vallen soms harde woorden.
Dat is wel hoe het leven in elkaar steekt. Als je wilt groeien, dan gaat dat met hobbels. Ook als ouders na een scheiding. En die groei komt niet van fietsen met zijwieltjes. Groei ontstaat wanneer meningen botsen. Wanneer je bereidt bent om écht naar de ander te luisteren. Open staat voor andere inzichten.
En niet iedereen is bereid om die weg af te leggen. Zie je een kuil in de weg? Velen gaan er met een boogje er om heen. Stuur je af op een on-geasfalteerd kiezelpad? Dan nemen we toch een omweg. Je zal alleen niet groeien als je problemen blijft vermijden.
Ik wil eigenlijk zeggen ‘en dat is ook oké’ (want in 99% van de gevallen voel ik dat ook oprecht zo). Maar in dit geval niet. Jij hebt er ooit samen met je toenmalige partner voor gekozen om jullie liefde met een kind te bezegelen. Dat je als partners toch niet de perfecte match blijkt te zijn, dat kan. Voor zover ik weet is er nog niemand met een kristallen bol die hier uitspraken over kan doen.
Wat niet kan is dat jouw kind hier de dupe van wordt. Jij hebt ooit het commitment afgegeven om zo goed mogelijk voor je kind te zorgen. Om het te voorzien van liefde en warmte. Om het samen op te voeden en voor te bereiden op het leven.
Een ouder die zigzaggend door het leven gaat, ieder probleem vermijdend en niet bereid om aan zelfreflectie te doen, doet niet alleen zichzelf maar ook zijn kind te kort. Ik las ergens de uitspraak ‘als je één lekke band hebt dan steek je de andere drie ook niet lek’. Nee, je baalt even en gaat dan op zoek naar de krik.
Een kind verdient beide ouders in zijn leven en om dat vorm te geven na een scheiding, dat moet groeien (je weet nu waar de term ‘groeipijn’ vandaan komt).
Dus als ik heel eerlijk ben… dan ben ik ook trots op mijn klanten. Want het feit dat ze regelmatig tegen problemen aan lopen laat mij ook zien dat ze niet voor de weg van de minste weerstand kiezen.
Waar ze nu tegen aan lopen, dat zijn de groeipijnen.
